စေတြ ့ခ်ိန္ခါ ခ်စ္ျခင္းယုိဖိတ္
မဖိသိပ္ႏုိင္။
ကံမေကာင္းေတာ့ မင္းနဲ ့ရင္းႏွီး
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းသာ။
ရင္းႏွီးကစ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္
မ်ိဳသိပ္မိတယ္။
ခ်စ္ေၾကာင္းေရးရာ ေျပာဖုိ ့ကလဲ
ေၾကာက္မိေလေတာ့။
ရက္ေတြကေျပာင္း ႏွစ္ေတြေႏွာင္းေတာ့
ဖြင့္ဟမိတယ္။
ႏွလုံးျခင္းဆက္ ခ်စ္ခင္မိေတာ့
အလူးလဲကြာ။
အခ်စ္ကုိလုိက္ အၾကိဳက္ကုိေဆာင္
၀မ္းသာေအာင္ေပါ့။
အေပ်ာ္ဆုံးဟာ ငါ့ရင္ခြင္မွာ
မလဲႏုိင္ပါ။
ျပံဳးရႊင္ၾကည္ႏူး တုိ ့ဘ၀ဟာ
ျပည့္စုံေနတာ။
ႏွစ္ေတြေျပာင္းေတာ့ လူကရင့္က်က္
သိပ္ေတြးမိတယ္။
သိပ္ေတြးမိေတာ့ ရင္မွာကြဲအက္
လမ္းခြဲခဲ့တယ္။
ရင္ကအက္ကြဲ ေဆြးမိခဲ့လုိ ့
ေနရခက္ခဲ။
အျပံဳးကုိေဆာင္ ၀မ္းနည္းစြာနဲ ့
ပန္းမဲ့ဆူးပင္ ကုိယ္ျဖစ္ေနတာ
မသိနဲ ့ကြာ။
တစ္ေန ့ေန ့ေတာ့ ဒီဆူးပင္မွာ
လာခုိေနမယ့္ ပန္းပင္ေစာင့္ရင္း။
ေလေျပ ( မုန္တုိင္းေရ ေပ်ာ္စရာ ကဗ်ာေရးမလုိ ့ပဲ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိပဲ ထြက္လာတယ္ေလ။ ရွမ္းကေလးကုိ အျပစ္မတင္ပါနဲ ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္ ့ အျပစ္ပါ)
Wednesday, February 10, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment