ခရီးသြားမွတ္တမ္း။ ။ ဗီယက္နမ္ (၁)

ေျခေထာက္မွာ မွဲ ့ရွိရင္..အရမ္းသြားရတယ္ဆုိလုိ ့ထင္ပါရဲ ့...ခုေတာ့ ဗီယက္နမ္ကုိ ပထမဆုံးအၾကိမ္ေရာက္လာပါ
တယ္။ ခက္ပါဘိ..ေနရာအတည္တက်မရွိႏုိင္တဲ့ဘ၀.. ကဲ..ေရာက္တုန္းေရာက္ခုိက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိျပန္လည္ျပီး
ေ၀မွ်လုိက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ဘာလုိလုိနဲ ့ ဟႏြဲ (ဗီယက္နမ္ျမိဳ ့ေတာ္)ေလဆိပ္ကုိေရာက္လာပါတယ္။ ေရာက္ေရာက္ျခင္းထူးျခားတာေတြကုိေတြ ့
လုိက္ပါတယ္။ လ.၀.က က လူငယ္ေတြပဲ။ က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ အံ့ႀသမိပါတယ္။ အံ့ႀသဆုိ..ေရာက္ဖူးတဲ့ႏုိင္ငံ
ေတြလုိလုိတုိင္းမွာက သက္ၾကီးပုိင္းေတြပဲတာ၀န္ယူျပီးလုပ္ေဆာင္ၾကတာကုိး။ ေႀသာ္..လူငယ္ေတြကုိ ေနရာေပးတယ္
ထင္ပါရဲ ့လုိ ့ စိတ္ထဲမွာေတြးမိပါေသးတယ္။

အဲလုိနဲ ့...ကကစီးျပီးတည္းခုိမယ့္ေနရာကို ေရာက္လာပါတယ္။ ေလဆိပ္က ျမိဳ ့ျပင္မွာရွိေနတဲ့အတြက္ ျမိဳ ့တြင္းကုိ
၁ နာရီေလာက္သြားရပါတယ္။ ကားခကေတာ့ ၂၀၀.၀၀၀ (၁၀$)ပါ။ တည္းခုိခန္းေရာက္ေတာ့ အခန္းဌားလုိက္ပါတယ္
အခန္းခကေတာ့ ၃၀၀.၀၀၀ (၁၅$)ပါ။ ခရီးသြားခ်ိန္မဟုတ္ေသးလုိ ့ေလ်ာ့ေစ်းနဲ ့ေပးတာတဲ့.. ၃၀၀.၀၀၀ က အနိမ့္
ဆုံးေစ်းပါခင္ဗ်။



မနက္ေရာက္ေတာ့...ထုံးစံအတုိင္းေခါက္ဆြဲသြားစားျဖစ္ပါတယ္။ ေခါက္ဆြဲက ျဖဴဖပ္ဖပ္ျဖစ္ေနေပမယ့္..ေတာ္ေတာ္
ေလးကုိ စားလုိ ့ေကာင္းပါတယ္။



ဒါကေတာ့ ျမိဳ ့တြင္းသြားလာေရးပါပဲ။ ဆုိင္ကယ္ျမိဳ ့ေတာ္လုိ ့ေတာင္ေခၚလုိ ့ရပါတယ္။ ဆုိင္ကယ္ဟြန္းသံေတြမျပတ္
ၾကားရလြန္းလုိ ့ နားျငီးျခင္းေ၀ဒနာေတာင္ရေလာက္ပါေပတယ္။ ျပီးေတာ့ေမာင္းပုံကလဲ..သြားခ်င္တဲ့ဘက္ကုိသြား
တာပဲ။ ေကြ ့ခ်င္ရင္လဲ ေကြ ့ခ်လုိက္တာပဲ။ ေနာက္ကလူက ၾကည့္ေရွာင္ရပါတယ္။ ေနာက္ကေနလုိက္စီးတာ..
ရင္တမမနဲ ့ ဘယ္ခ်ိန္မွာတုိက္မလဲဆုိျပီး..ရင္တခုန္ခုန္ျဖစ္ရပါတယ္ဗ်ာ။ ႏွလုံးေရာဂါရွိသူမ်ားအတြက္ေတာ့ ကားပဲ
စီးပါလုိ ့ တုိက္သြန္းလုိပါတယ္။



ဒါကေတာ့ လမ္းေဘးဆံပင္ညွပ္ဆုိင္ျဖစ္ပါတယ္။ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာေတြ ့ရပါတယ္ခင္ဗ်။



ဒါကေတာ့ လမ္းၾကိဳၾကားပါ။ သူတုိ ့ရဲ ့ျမိဳ ့ေဟာင္းလုိ ့ေခၚတဲ့ေနရာ (ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား အမ်ားအားျဖင့္ေနေသာေနရာ)
မွာေတာ့ လမ္းတစ္ခုနဲ ့တစ္ခု ဆက္သြယ္ေနတာ ပင့္ကူအိမ္နဲ ့ေတာင္သူပါတယ္ဗ်ာ။ လုံး၀ကုိ မမွတ္မိဘူး။ ေခါင္းသာ
ေနာက္သြားတယ္..ဘယ္ေရာက္လုိ ့ေရာက္ေနမွန္းကုိမသိတာ။

ေယဘုယ် သတင္းအခ်က္အလက္။ ။

အသုံးျပဳေငြ။ ။ တြန္ (Don) လုိ ့ေခၚျပီးေတာ့ ၂၀.၀၀၀ က ၁$ နဲ ့ညီပါတယ္။

အသုံးစရိတ္။ ။ တစ္နပ္ကုိ အနည္းဆုံး... ၂၅.၀၀၀ က်ပါတယ္။ (ေရမပါ) ဆုိင္ၾကီးရင္ၾကီးသလုိေပါ့ဗ်ာ။

အသြားအလာ။ ။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ဆုိင္ကယ္နဲ ့ပဲသြားပါတယ္။ ဘတ္ကားေတြလဲရွိပါတယ္။

အစားအစာ။ ။ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ သိပ္မဆန္းပါဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေလးဆင္တူပါတယ္ အထူးသျဖင့္ သွ်မ္းအစား
အစာနဲ ့ေပါ့.. ဆီသိပ္မသုံးပဲ..ျဖဴဖပ္ဖပ္နဲ ့ေလ။

အေနအထုိင္း။ ။ Free style..Free style..ျမန္မာႏုိင္ငံက ယဥ္ေက်းျခင္းမ်က္လုံးနဲ ့မၾကည့္ေလနဲ ့။ ပြင့္လင္းတယ္
ေခတ္ဆန္တယ္၊ ဖက္တာနမ္းတာ ပုံမွန္ပဲ (ရင္းႏွီးတဲ့သူေတြအတြက္ေနာ္)။ ဒူးေထာင္ျပီးလဲ ထမင္းစားတယ္၊
သြားၾကားထုိးတံညွပ္ျပီး စကားလဲေျပာတာ္။ ေဆးလိပ္၊ အရက္ ေစ်းမၾကီးပါ။ ရာသီဥတုကေတာ့ ေဆာင္းမုိ ့လုိ ့
ထင္ပါတယ္ ေအးေအးေလးနဲ ့ေနလုိ ့ေကာင္းတယ္။ (သွ်မ္းျပည္ေအးသေလာက္ပါပဲ)

အလုပ္အကုိင္။ ။ ရွားတယ္လုိ ့ေျပာရမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ ့ေတြေတာ္ေတာ္ေလးကုိ အလုပ္ၾကိဳးစားၾကပါတယ္။
က်ေနာ့္ရဲ ့ ၾကိဳးစားတယ္ ပင္ပန္းတယ္ဆုိတာေလာက္ကေတာ့ သူတုိ ့က ပုံမွန္ပဲ။ အလုပ္လုပ္တာကုိေတာ့
ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္။

စကား။ ။ အဂၤလိပ္စကားမရပါ။ (ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ့္မွာ ေခါက္ဆြဲပဲလိွမ့္ဆြဲေနတာေပါ့ဗ်ာ..ဟင္းမွ မမွာတတ္ပဲကုိး)


ရွမ္းကေလး