စိတ္ေ၀ဒနာ

ရံဖန္ခ်ိန္မွာ ထင္တုိင္းမျဖစ္
ေလာကၾကီးမွာ ကံဆုိးပါလား
အေတြးေတြနဲ ့ ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။

စိတ္ဒဏ္ရာနဲ ့ ေျဖသိမ့္ႏုိင္ေအာင္
ေသရည္မွီ၀ဲ ျပီးေစခဲ့ေတာ့
အရင္လုိသာ စိတ္ဆင္းရဲကာ
ေမွာင္ထဲတုိး၀င့္။

ရက္ေတြလြန္ျပီး စိတ္ဒဏ္ရာနဲ ့
ေခါင္းငုိက္စုိက္ကာ ဦးတည္ရာမဲ့
ေလွ်ာက္ကာသြားေတာ့
ေရွ ့မွတုိက္သူ အသင္လူအား
စိတ္ခုိက္မိတယ္။

တုတ္ကုိမွီခုိ ခြက္ကုိကုိင္လုိ ့
ရမ္းတမ္းေလွ်ာက္သူ ဤအေမွာင္သူ
အလင္းမေတြ ့ ဒီတစ္သက္မွာ
အေမွာင္စုိးမုိး။

အလင္းကုိျမင္ အေရာင္ကုိေတြ ့
အလွခံစား သာမန္လူသား
လက္ေလ်ာ့ဖုိ ့ရာ အေမွာင္ထဲမွာ
ေနတဲ့လူအား
ရွက္မိလ်က္သား?။


ေလေျပ