RSS Feed (xml)
သီတင္းကြ်တ္ျပီး ဘုန္းေက်ာင္းတက္တဲ့ေန ့ဆုိရင္ ေစာေစာေလးထရပါတယ္။ မ်က္ႏွာေလးသစ္၊ အ၀တ္ေကာင္း (သန္ ့ရွင္းတဲ့အတ၀တ္) ကုိ၀တ္ျပီး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကုိ 6 နာရီမတုိင္မွီက သြားတယ္ေလ။ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အေပၚကအတုိင္း ေစတီမွာ ဖုေရာင္းတုိင္ထြန္း၊ ဆြမ္းေတြကပ္ျပီး ဆုေတာင္းပါတယ္။
ေစတီကုိမွာ ပူေဇာ္ျပီးရင္ေတာ့ နတ္စင္မွာ ကုိသြားပါတယ္။ (အိမ္ေစာင့္နတ္တုိ ့၊ ရြာေစာင့္နတ္တုိ ့ကုိ က်ေနာ္တုိ ့က ယုံတယ္ေလ။ တစ္ျခား မွာေတာ့မသိဘူးေပါ့။ ) ျပီေးတာ့ ပူေဇာ္ဆုေတာင္းတယ္ေလ။
အဲဒါေတြလုပ္ျပီးတဲ့ ေနာက္မွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ သီလ လာယူတဲ့ သက္ၾကီးရြယ္အုိေတြကုိ က်ေနာ္တုိ ့ကလုိက္ ကန္ေတာ့ပါတယ္။ အျပစ္ေတြရွိရင္ ခြင့္လြတ္ဖုိ ့နဲ ့ ကုိ ့ေပၚသြန္သင္ ဆုံးမဖူးတဲ့ ေက်းဇူးေတြအတြက္ ကန္ေတာ့တာပါ။
ညေရာက္ေတာ့၊ ပုံေလးမွာေတြ ့ရတဲ့အတုိင္း ထင္းရွဴးပင္ကုိမီးထြန္းညွိပါတယ္။ (ထင္းရွဴး နဲ ့ ထင္းေတြကုိ ေပါင္းျပီးအပင္လုိ ပုံစံလုပ္ထားတာပါ။ က်ေနာ္တုိ ့ရြာမွာဆုိရင္ ႏွစ္ပင္ေလာက္လုပ္တယ္ေလ။) မီးထြန္းညွိလုိက္တယ္ဆုိရင္ပဲ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ လင္းထိန္သြားတယ္ဗ်။ ျပီးေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့ အိုးစည္ ေတြကုိ တီးၾကပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ စည္ကားတယ္ေလ။ ရြာတုိင္း ရြာတုိင္းလဲလုပ္ပါတယ္။ ေျပာမယ္ဆုိရင္ ဗုဒၵကင္းကင္ကေန ဆင္းသက္လာတာကုိ ၾကိဳဆုိတာေလ။
အဲလုိလုပ္ျပီးခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ ့က ကားေတြနဲ ့ တျခားရြာက ေစတီေတြမွာ မီးလုိက္ထြန္းပါတယ္။ အဲဒါကုိ က်ေနာ္တုိ ့ေခၚတာက ဖုေရာင္းတုိင္ တစ္ေထာင္ (1000) ထြန္းျခင္းလုိ ့ေခၚပါတယ္။ အဲဒီေန ့ဆုိရင္ ျမိဳ ့တြင္း၊ ျမိဳ ့ျပင္ ထိန္ထိန္ညီးေနေအာင္ ကုိ စည္ကားပါတယ္။
ဖေရာင္းတိုင္ထြန္းျပီးျပန္လာရင္ေတာ့ မီးပုန္းပ်ံေလးေတြလြတ္ေလ။ အဲဒီေန ့ဆုိရင္ ကေလး၊ လူႀကီး၊ အပ်ိဳ၊ အအုိ မေရြး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း မွာ ေရာက္ေနၾကတာဗ်။
ရွမ္းကေလး
No comments:
Post a Comment