RSS Feed (xml)
ဟုိးေရွးေရွးတုန္းက အလြန္ရင္းႏွီးေသာ သူေဌးႏွစ္ေယာက္သည္ ၄င္းတုိ ့သား၊သမီးမ်ားကုိ လက္ထပ္ေပးရန္ ေဆြးေႏြးၾကေလ၏။ သုိ ့ႏွင့္ သမီးမ်ားသာ ရွိခဲ့ပါက သူ ့သမီးကု ကုိယ္ယူ၊ ကုိယ့္သမီးကုိ သူယူဟု ဆုံးျဖတ္လုိက္ေလသည္။
ထင္သည့္အတုိင္းပင္.. ၄င္းတုိ ့တြင္ သမီးမ်ားသာ ဖြားျမင္ၾကေလသည္။ တုိ ့ႏွင့္ သူေဌးတစ္ေယာက္မွာ သူ ့သမီးအား အေဖအရြယ္ သူေဌးႏွင့္ ေပးစားရမည္ကုိ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ေနေလ၏။
ထုိအျဖစ္ကုိ ေတြ ့ေသာ သမီးက အေဖကုိ ေမးျမန္းေသာအခါ... သူေဌးကလဲ အေၾကာင္းစုံေျပာျပေလသည္။ သမီးျဖစ္သူကလဲ ဖခင္ကုိ မပူပင္ရန္ ေျပာျပျပီး.. သူေဌးၾကီး သူငယ္ခ်င္းကုိ သြားလည္ေလသည္။
ထုိသုိ ့သြားစဥ္..လမ္းခရီး တစ္၀က္ေရာက္ေသာအခါ မုိးခ်ဳပ္လာသျဖင့္ သူေဌးသမီးသည္ ေညာင္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ေအာက္တြင္ ခုိလုံကာ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ေနေလသည္။
ထုိအျဖစ္ကုိ ျမင္ေသာ ေယာကၡစုိးၾကီးက ကုိယ္ထင္ျပကာ..
“အုိ...မိန္းကေလး ဘာေတြမ်ားေသာကေရာက္ေနလုိ ့ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ေနသလဲ?”
ထုိအခါ သူေဌးသမီးက ငုိယုိကာ..
“က်မကုိ ကူညီပါေယာကၡစုိး မင္းၾကီးရယ္” ဟု ဆုိကာ အေၾကာင္းစုံရွင္းျပေလ၏။
အေၾကာင္းစုံသိျပီးသြားေသာအခါ ေယာကၡစုိးမင္းက
“ဒါဆုိ...ဘယ္လုိကူညီရမလဲ?” ဟုေမးျမန္းေလသည္။
ထုိအခါ သူေဌးသမီးက...
“အရင္.... က်မကုိ ေအာက္ပုိင္းဌားေပးပါ... ခုႏွစ္ရက္ေျမာက္တဲ့အခါ က်မျပန္လာျပီး လာျပန္လဲပါ့မယ္” ဟုေတာင္းဆုိေလသည္။
ထုိအခါ ေယာကၡစုိးမင္းၾကီးလဲ အားနာကာ ေအာက္ပုိင္းကုိ ဌားေပးလုိက္ေလသည္။
ထုိ ့ေနာက္ မုိင္းလင္းေသာအခါ... သူေဌးသမီးလဲ တျခားသူေဌးဆီသုိ ့ေရာက္သြားေလသည္။
ေရာက္ျပီးေသာအခါတြင္ သူေဌးသမီးမွာ အလြန္ေခ်ာေမာသျဖင့္... အခ်င္းခ်င္းခ်စ္ခင္စုံမက္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာရာသက္ပန္ ေနထုိင္သြားၾကေလသည္။ (happy ending ေပါ့ဗ်ာ)
သုိ ့ေသာ္...
ေယာကၡစုိးၾကီးမွာ သူေဌးသမီးျပန္လာမည့္အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ေနသည္မွာ လ မွ ႏွစ္တုိ ့ေျပာင္းသြားသည့္တုိင္ သူေဌးသမီး
ျပန္မလာသျဖင့္ အေပၚပုိင္းက ေယာကၤ်ား...ေအာက္ပုိင္းက မိန္းမ ျဖင့္ေနသြားရေလသည္။
ထုိခ်ိန္မွစ၍ အားနာလွ်င္ခါးပါသည္ဆုိေသာ... စကားေပၚေပါက္ခဲ့ေလသတည္း။
ရွမ္းကေလး (ဖတ္ဖူးေသာ စာအုပ္မွ မွိတ္မိသမွ်ေ၀ေပးလုိက္ပါတယ္ဗ်ာ)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment