စာဖတ္ပရိတ္သတ္တုိ ့ေရ..ဟုိးအရင္တုန္းကေတာ့ ရန္ကုန္မွာအလုပ္ရွာရဘယ္ေလာက္ခက္တယ္.. ဘာေတြျပင္ဆင္
သင့္တယ္ဆုိတာေတြကုိ စာဖတ္ပရိတ္သတ္တုိ ့အားေ၀မွ်ျပီးသြားျပီဆုိေတာ့.. အခုက ဒုတိယပုိင္းအေနနဲ ့ အလုပ္ခန္ ့
တဲ့အခါမွာ က်ေနာ္တုိ ့ၾကံဳေတြ ့ရတဲ့.. အေတြ ့အၾကံဳေလးေတြကုိ ေ၀မွ်ေပးလုိက္ပါတယ္ဗ်ာ။
ကဲဘာလုိလုိနဲ ့ပဲ က်ေနာ္ရွမ္းကေလးေလးဟာ..အလုပ္လုပ္ရသြားပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ့္ရဲ ့ အဓိကအလုပ္ကေတာ့
ရုံးအုပ္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲ..စီမံခန္ ့ခြဲေရးတာ၀န္ခံေပါ့ေလ။ အဲလုိနဲ ့အလုပ္လုပ္လာတဲ့အခါမွာ က်ေနာ္တုိ ့မွာ အလုပ္နဲ ့လူ
မလုံေလာက္တာနဲ ့ လူသစ္ခန္ ့ဖုိ ့ဖန္လာပါေတာ့တယ္ခင္ဗ်။
အဆင့္ (၁) ေလွ်ာက္လႊာလႊတ္ျခင္း
လူက အရမ္းလုိေနတာနဲ ့..ေလွ်ာက္လႊာေတြလႊတ္မယ္လုပ္ေတာ့.. စဥ္းစားရျပီဗ်။ အလုပ္ကူလုပ္ဖုိ ့လူရွာတာေလ..
ကုိယ့္ကုိေစာင့္ၾကည့္ဖုိ ့လူကုိေခၚဖုိ ့မွ မဟုတ္တာ..ဆုိေတာ့ နီးရာလူေတြကုိပဲေျပာပါတယ္။ ေလွ်ာက္လႊာလႊတ္လုိက္ရင္
မဟုတ္တဲ့ လူေတြပါလာမွာစုိးလုိ ့ေပါ့ေလ။ သိတယ္မဟုတ္လား...”သတိဆုိတာ ပုိတယ္မရွိဘူး” ဆုိပဲဗ်။
အဆင့္ (၂) လူစစ္ျခင္း
ကဲေဖာင္ေတြေတာ့ရလာျပီဗ်ာ။ ရလာေတာ့ဖတ္ရတာေပါ့ေလ။ အဲဒါမေျပာခင္..တစ္ခုသတိရလုိက္လုိ ့ျပန္ျပီးေ၀မွ်
လုိက္ပါအုန္းမယ္။ ”က်ေနာ္တုိ ့ႏုိင္ငံမွာက ဘြဲ ့ရျပီးရင္..သင္တန္းတက္၊ သင္တန္းတက္ျပီးရင္ အလုပ္လုပ္၊ အလုပ္
လုပ္ရင္းနဲ ့ သင္တန္းဆက္တက္၊ တက္ျပီးေတာ့ေနာက္အလုပ္လုပ္.. အဲလုိနဲ ့ခ်ာလပတ္လည္မွ ေခတ္မွီတာဗ်”
ေဖာင္ေတြဖတ္တဲ့အခါမွာ တစ္ခ်ိဳ ့က ေဆးမႈးနဲ ့ျပီးတယ္..ျပီးေတာ့ Accounting သင္တန္းေတြတက္ၾက၊ ကြန္ျပဴ
တာသင္တန္းေတြတက္ထားတာေတြ ့ရတယ္ဗ်။ ဘယ့္နယ့္..အဲဒါေတြကုိ စိတ္၀င္စားရင္..တကၠသုိလ္မွာ သင္ယူ
ပါလားလုိ ့။ ခုေတာ့ ၄ ႏွစ္လုံးလုံး တကၠသုိလ္တက္၊ ေငြေတြကုန္ျပီးရင္း ေက်ာင္းျပီးသြားလဲ ဆက္ကုန္ေနေသးသကုိး။
အင္းေလ..ပညာေရးကုိပဲအျပစ္တင္ရမလား၊ အလုပ္လုိအပ္ခ်က္ကုိပဲ အျပစ္တင္ရမလား၊ ေခတ္ကုိပဲအျပစ္တင္
မသိေတာ့ပါဘူးေလ။ အဲေလ..ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့..ပညာဆုိတာတတ္ထားတာလဲေကာင္းသားပဲေနာ့္။
ေလွ်ာက္လႊာေတြကုိ စစ္တဲ့အခါမွာ..အရည္အခ်င္း၊ ဘြဲ ့လက္မွတ္အျပင္၊ က်ေနာ္တုိ ့ကေတာ့ လူမႈအသုိင္းအ၀ုိင္း
မွာဘယ္ေလာက္ထိ ပါ၀င္လႈပ္ရွားခဲ့သလဲဆုိတာေတြကုိလဲ ၾကည့္ပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ လက္မွတ္ေတြကုိ သိပ္
ဂရုမစုိက္ဘူးဗ်။ လက္မွတ္ရွိတုိင္း တတ္မတတ္မွ မေျပာတတ္တာ။ ဒါေပမယ့္လဲ..ေလွ်ာက္လႊာဖတ္ရင္ေတာ့ ကုိယ္လုိ
ခ်င္တဲ့ အရည္အခ်င္း ရွိမရွိကုိ တက္ဖူးတဲ့သင္တန္းေတြကုိပဲၾကည့္ရတာေပါ့။
အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲလုိ ့မေျပာနဲ ့ေလ။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ေတာ့..မတတ္ရင္ေတာင္မွ အထီးလား၊ အမလားေတာ့ ခြဲျခားႏုိင္မယ္လုိ ့
က်ေနာ္တုိ ့ကယုံၾကည္တယ္ေလ။
အဆင့္ (၃) လူေတြ ့ေမးျမန္းျခင္း
ကဲ... ေနာက္ဆုံးအဆင့္ကေတာ့ လူေတြ ့ေမးျမန္းျခင္းပါပဲ။ အမ်ားအားျဖင့္ေမးတာကေတာ့၊
- ဘာသင္တန္းေတြတက္ဖူးသလဲ?၊ ဘယ္အဆင့္ထိလဲ?
- ဘယ္မွာ အလုပ္လုပ္ဖူးသလဲ?
- ကုိယ့္ရဲ ့ ေကာင္းကြက္ေတြဘာရွိသလဲ?
- လူမ်ိဳးမတူ၊ အသက္အရြယ္ခ်င္းမတူတဲ ့သူေတြ နဲ ့ အလုပ္လုပ္ႏုိင္သလား?
- ခရီးသြားႏုိင္သလား? အိမ္ကခြင့္ျပဳမလား (အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသမီး) ? ညအိပ္ညေနသြားႏုိင္လား?
- အိမ္ေထာင္ရွိလား? (အေရးေတာ့မၾကီးပါဘူး၊ ေမးတာကလဲ..ခရီးသြားရင္..အိမ္ဦးနတ္ကခြင့္ျပဳလားဆုိတာကုိ
သိခ်င္လုိ ့ပါ။ ျပီးေတာ့ အိမ္ေထာင္ရွိရင္..အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ အလုပ္ပ်က္တတ္တယ္ေလ..ဆရာရဲ ့)
- ဘာေတြလုပ္ႏုိင္သလဲ? (ဒါကအေရးၾကီးတယ္၊ အရမ္းလဲ မရႊီးနဲ ့ေပါ့ဗ်ာ..လုပ္တတ္ဆုိျပီး တာ၀န္ေတြေစတနာ
ဗလာပြနဲ ့ ေပးလိမ့္မယ္)
- ဘယ္ေလာက္ရမယ္လုိ ့ေမွ်ာ္လင့္သလဲ? (ဒါကေတာ့ အေရးၾကီးတယ္ေနာ္။ ရတယ္မရတယ္အပထား၊ ေတာင္းတာ
ေတာင္း (ကုိယ့္အရည္အခ်င္းအရေပါ့ေနာ္)။ ဒါေပမယ့္..ဒီမွာ သတိထားရမယ္ေနာ္၊ အရမ္းမ်ားရင္ ၾကိဳက္ေပမယ့္လဲ..
မေပးႏုိင္လုိ ့ဆုိျပီးမေခၚတာလဲရွိတယ္။ အရမ္းနည္းရင္လဲ..ကုိယ့္ဖက္ကနစ္နာတာေပါ့) ပုံမွန္အားျဖင့္ေတာ့ အနည္းဆုံး
၁၅၀ ရပါတယ္။ ဒါက NGOs ေစ်းေနာ္။ NGOs ေတာင္ Local NGOs ေပါ့ဗ်ာ။) အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာကေတာ့ မ်ားပါတယ္။
၂၀၀ ေလာက္ေတာ့ အနည္းဆုံးရတာေပါ့ဗ်ာ။
လူေတြ ့ေမးျမန္းတဲ့အခါမွာ က်ေနာ္တုိ ့အေနနဲ ့ၾကည့္တာကေတာ့ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ဘယ္ေလာက္ယုံၾကည္မႈရွိသလဲ၊
ဘယ္ေလာက္ေဖာ္ေရႊသလဲ...စသျဖင့္ေပါ့။ ေတြ ့တဲ့လူတုိင္းကုိ လုိက္ႏႈတ္ဆက္ဖုိ ့ေျပာတာေတာ့မဟုတ္ဘူးေနာ္။
အဆင့္ (၄) စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ျခင္း
- ဘယ္သူက ေထာက္ခံေပးသလဲ? ဒါက အေရးၾကီးတယ္ဆရာ။ အဆက္ေဟာင္းက အဆက္ေဟာင္းပါပဲလုပ္လုိ ့မရ
ဘူးဗ်။ ေထာက္ခံတဲ့သူကုိ က်ေနာ္တုိ ့က ျပန္ဆက္သြယ္ျပီးေမးတာေပါ့၊ ဒီလူက အလုပ္လုပ္တာဘယ္လုိလဲ၊ နာမည္ဆုိး
ရွိလား? အလုပ္ျဖစ္လား? စသျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ။ ကုိယ့္ကုိ ေကာင္းေကာင္းေရးေပးမယ့္သူကုိ ျပီးသလုိရွိာလုိ ့လဲမရဘူးဗ်။
ေထာက္ခံတဲ့သူကလဲ..အဖြဲ ့အစည္းမွာလုပ္မယ္ဆုိရင္.. အဖြဲ ့အစည္းတစ္ခုခုက လူျဖစ္ရင္ပုိသင့္ေလ်ာ္တယ္။ ဘာျဖစ္
လုိ ့လဲဆုိရင္..အခ်င္းခ်င္းသိၾကတယ္ေလ။ ဒီအဆက္အသြယ္က စကားအရမ္းေျပာပါတယ္။ သူတုိ ့က ေတာ္ေတာ္
ေထာက္ခံရင္..ရဖုိ ့ရာခုိင္ႏႈန္းျမင့္ပါတယ္။ ဒါက ပထမ ၾကည့္တာပါ။
- အရည္အခ်င္းႏွင့္ လုိအပ္မႈ။ ။ ဒါကေတာ့ ဒုတိယဦးစားေပး ၾကည့္တာပါ။
- လူမႈ၀င္ဆန္ ့ႏုိင္မႈ ။ ဒါကေတာ့ တတိယေပါ့။ (ေမးျမန္းတဲ့အခါမွာၾကည့္ထားတယ္ေလ)
- လခ။ ။ ေတာင္းတဲ့လခက အရမ္းျမင့္သလား၊ ေပးႏုိင္၊ မေပးႏုိင္ကုိ ၾကည့္ပါတယ္။
အဲလုိ ၾကည့္ျပီးရင္ေတာ့ ..အလုပ္ခန္ ့လုိက္ပါတယ္ဗ်ာ။ အလုပ္ခန္ ့ျပီးတဲ့အခါမွာ က်ေနာ္တုိ ့က သင္ေပးရတာေပါ့ဗ်ာ။
လက္မွတ္ေတြရွိေနလဲ ကုိယ့္ရုံးက လုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြကုိသင္ေပးရတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္ခန္ ့ျပီးသြားရင္.. အလုပ္
ထုတ္တယ္ဆုိတာ သိပ္မရွိတာေပါ့ဗ်ာ။ မၾကိဳက္ေသာ္လည္း..ေအာင့္ကာနမ္းေပါ့။ ဟုတ္တယ္ေလ.. ေနာက္တစ္ေယာက္
ထပ္ေခၚ..ထပ္သင္ေပးဆုိရင္.. အလုပ္ဘယ္ျဖစ္မလဲလုိ ့။ ဒါေၾကာင့္မုိ ့ေပါ့ေနာ္..အရမ္းကုိ ဆုိးဆုိးရြားရြားမဟုတ္ရင္
အလုပ္ထုတ္တယ္ဆုိတာမရွိေတာ့..ခ်စားတဲ့သူေတြရွိရင္လဲ..ရွိလာမွာေပါ့ဗ်ာ။ အေရးၾကီးတာကေတာ့ ကုိခံရသလုိ
သူမ်ားေတြ မခံရေအာင္ ကို္ယ္ခ်င္းစားျပီးကူညီရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ။
ကုိယ္က မလုပ္ႏုိင္တဲ့အခ်ိန္မွာလဲ..အလုိက္သိသိနဲ ့ ထြက္သြားၾကရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးေပါ့ဗ်ာ။ ဟဲဟဲ၊ တစ္ခ်ိဳ ့
ကေပျပီးကုိေနတာေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ပါ။
ကဲစာဖတ္ပရိတ္သတ္တုိ ့ေရ..အေၾကာင္းဖန္လုိ ့ အလုပ္ေလ်ာက္ျဖစ္ခဲ့ရင္..ဒါေလးက အနည္းနဲ ့အမ်ား အေထာက္
အကူျပဳမယ္လုိ ့ ယုံၾကည္ပါတယ္ဗ်ာ။
ရွမ္းကေလး
RSS Feed (xml)
