Subscribe

RSS Feed (xml)

Powered By

Skin Design:
Free Blogger Skins

Powered by Blogger

Wednesday, October 13, 2010

ခရီးသြားမွတ္တမ္း= ရန္ကုန္ ၅ (ေလဆိပ္)

ေနာက္ဆုံးေတာ့လဲ..ျမန္မာျပည္မွာေနဖုိ ့ ကံဇာတာမပါဘူးထင့္...ထုံးစံအတုိင္းပင္အထုတ္မ်ားကုိဆြဲကာ..တကၠစီ
ကားကုိစီးျပီးရန္ကုန္ေလဆိပ္သုိ ့ဦးတည္လုိက္ပါသည္။

ျပင္ပကုိမထြက္ခင္..လုပ္ရမယ့္အရာမ်ားကေတာ့ဗ်ာ..D Form လုပ္ရမယ္..ဆုိင္ေတြမွာလုပ္ေပးပါတယ္။ ကုိယ့္
ခရီးသြားစာအုပ္(မိတၳဴ)၊ ထုတ္ေပးတဲ့ေန ့၊ ကုန္ဆုံးမယ့္ေန ့၊ မွတ္ပုံတင္နံပတ္၊ အဖ အမည္ စတာေတြကုိေပးရပါ
တယ္။ျပီးေတာ့ လုပ္ခက ၁၅၀၀ ထင္ရဲ ့...ဘဏ္မွာေငြပါသြင္းေပးပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ၁ နာရီေလာက္ဆုိရင္ရပါျပီ။

က်န္တာကေတာ့ ေလယာဥ္လက္မွတ္ေပါ့ဗ်ာ။

ကားကေလးဟာ လိွမ့္ကာလွိမ့္ကာနဲ ့ ေလယာဥ္ကြင္းေရာက္ခါနီးေလရင္ခုန္ေလပါပဲ။ ဘာမ်ားျပန္ၾကံဳအုန္းမလဲလုိ ့
ပါ။ ေလယာဥ္ကြင္း၀င္ေၾကးကုိ ၂၀၀ ေပးရပါတယ္ဗ်ာ။ (ျပန္ရတဲံအေၾကြကုိ လြယ္တဲ့ေနရာမွာ သိမ္းထားဗ်)။

ကားေပၚကဆင္းျပီးအထုတ္ေတြဆြဲထုတ္လုိက္ျပီး..ပလက္ေဖာင္းေပၚလဲရပ္လုိက္ေတာ့..ခရီးသြားမယ့္သူေတြက
ဟုိတစ္စု၊ ဒီတစ္စုနဲ ့ ေနၾကေတာ့ က်ေနာ္ေတာင္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သြားတယ္ဗ်ာ (ေၾကာင္ပဲေၾကာင္ႏုိင္
တယ္လုိ ့ေတာ့မထင္ပါနဲ ့ေလ..အရင္က ၾကိဳပုိ ့ေပးတဲ့လူရွိတာကုိး)။ ေလယာဥ္ကြင္းကပဲမဖြင့္ေသးတာလား?
ဒါမွမဟုတ္ဘာမ်ားျဖစ္ေနၾကလဲလုိ ့ေပါ့။

လူေတြကလဲတစ္ကယ္ဗ်ာ..၀င္တာလဲမဟုတ္..ျပီးေတာ့အေပါက္၀မွာ စုျပီး၊ပိတ္ရပ္ေနၾကတယ္။ ကုိယ္လဲျဖစ္ခ်င္
တာျဖစ္ဆုိျပီးေတာ့..လူၾကားထဲတုိးၾကိတ္ျပီး၀င္လုိက္ေတာ့..တံခါးကဖြင့္ထားတယ္..၀င္လုိ ့လဲရတယ္။ အင္း..မိ
သားစုေတြနဲ ့မ်ား ႏႈတ္ဆက္ေနလုိ ့ထင္ရဲ ့..အျပင္မွာစုေနၾကတာ။ အဲ..တစ္ခ်ိဳ ့ကလဲ..အတြင္း၀င္ခြင့္ကဒ္ေတြလုပ္
ေနလုိ ့ တံခါးကုိပိတ္လုိက္သလုိျဖစ္သြားတာကုိး။

အထဲကုိေရာက္ေတာ့ အိတ္ေတြကုိစစ္ဖုိ ့စက္ထဲကုိထည့္လုိက္တယ္။ လြယ္လြယ္နဲ ့ျပီးသြားတယ္။ အဲမွာပဲ..လူ
တစ္ေယာက္ကုိ ရဲကမေပးသြားဘူးဆုိျပီးေတာ့ ရစ္ေနတာေတြ ့ရေသးတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘုရားစာေတြ
ၾကိတ္ျပီးရႊတ္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။

စာဖတ္သူတုိ ့ေရ..ေလယာဥ္ကြင္းကအခြန္ေဆာင္ဖုိ ့လဲ မေမ့နဲ ့ဗ်။ ၃၀၀၀ ေပးရတယ္။ ျပင္ပကုိသြားမွာပဲဆုိျပီး
ေတာ့ ျမန္မာေငြမေဆာင္လုိ ့မျဖစ္ဘူးေနာ္။ ေလယာဥ္ေပၚမေရာက္မခ်င္း..သုံးေနရတာ။ အခြန္ေဆာင္ျပီးတာနဲ ့
ေလယာဥ္လက္မွတ္ေကာင္တာကုိသြားပါတယ္။

က်ေနာ္ထင္တာက..ေလယာဥ္လက္မွတ္နဲ ့ ခရီးသြားစာအုပ္ေပးလုိက္ရင္ တံဆိပ္တုံးထုေပးမယ္၊ ျပီးရင္ကုိယ္က
မ.ယ.က ကုိယ္ျဖတ္မယ္ေပါ့ေနာ္။ ဘယ္ဟုတ္မွာလဲဗ်ာ..သူက..လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရး (မ.ယ.က)လုိပါပဲ..စာအုပ္
ကုိ..ဟုိလွန္..တီေလွာနဲ ့စစ္ေဆးျပီးေတာ့..ေမးခြန္းေတြေမးပါေတာ့တယ္။

့ဟုိလူနဲ ့သိလား၊ ဘာေတာ္လဲ? ဆုိတာေတြေပါ့။ ဘူးတစ္လုံးခံ အုိေတာင္မဆင္းရဲ ဆုိတဲ့အတုိင္းဘူးခံေပးလုိက္
တယ္။ (တကယ္လဲမသိပါဘူး) ေမးျပီးတာနဲ ့ တဆိပ္တုန္းေတြထုေပးတယ္။ ျပီးသြားေတာ့..................

ေလယာဥ္အကူက အိတ္ကုိမျပီး..စက္ေပၚတင္လုိက္တာေပါ့။ ျပီးေတာ့..ဘာလုပ္တယ္ထင္လဲ..ပြင့္ပြင့္ေလးပဲေျပာပါ
တယ္၊ “ညီေလးလက္ဖက္ရည္ဖုိးေပးပါ” တဲ့။ ျပီးရင္ျပီးေရာဆုိျပီးေတာ့...ေလယာဥ္ကြင္း၀င္ခြင့္ေပးျပီးျပန္ရတဲ့အ
ေၾကြကုိေပးလုိက္ပါတယ္။ (အဲလုိေပးတဲ့လူေတြရွိလုိ ့..အဲလုိလုပ္ေနၾကတာလုိ ့ထင္ရင္လဲထင္ႏုိင္ပါတယ္ဗ်ာ။)

အင္း..ျမန္မာျပည္မွာ..လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေတြမရွိရင္လဲ တစ္မ်ိဳးေကာင္းမွာပဲ။ အဲဒါမွ လက္ဖက္ရည္ဖုိးဆုိျပီးေတာင္း
ၾကမွာမဟုတ္ဘူးလုိ ့စဥ္းစားမိေလရဲ ့။ ဒါေပမယ့္လဲ..ေတာင္းမယ့္သူကေတာ့အျမဲတမ္းလုိလုိ အေၾကာင္းျပခ်က္ရွိ
ၾကမွာပါပဲေလ။

ကဲ..ကိစၥေလးေတြျပီးေတာ့..အေပၚထပ္ကုိတက္ ျပင္ပထြက္မယ့္ေဖာင္ကုိျဖည့္၊ ျပီးေတာ့တန္းစီတာေပါ့။ တန္းစီ
လုိ ့မၾကာခင္မွာ..မေလးကုိသြားျပီးအလုပ္လုပ္မယ့္လူငယ္တစ္သုိက္ေရာက္လာပါတယ္။ ရန္ကုန္ကေတာ့မဟုတ္
ေလာက္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ ့လဲဆုိေတာ့..တစ္ေနရာထဲမွာပဲသြားျပီး စုေနၾကလုိ ့ေလ။ (တျခားေနရာမွာ လူနည္း
ရင္ေတာင္ သြားျပီးတန္းမစီၾကဘူး။)

အဲမွာဗ်ာ..မ.ယ.က ကတာ၀န္ရွိတစ္ေယာက္က..“ေဟ့ေကာင္ေတြ..တန္းေကာင္းေကာင္းစီ။ မင္းတုိ ့ဘယ္သြားၾက
မွာလဲ?” ဆုိျပီးေမးတာေပါ့။ ေမးတာေတာ့ေမးတာေပါ့ေလ..ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေမးလဲရရဲ ့သားနဲ ့ကုိ။ ညီေလး
တုိ ့ဘယ္သြားၾကမလဲလုိ ့ေမးေတာ့ဘာျဖစ္သြားမွာလဲဗ်ာ။ ျပီးေတာ့ တျခားလူေတြရဲ ့ေရွ ့မွာ..ဟိန္းလုိက္၊ ေဟာက္
လုိက္နဲ ့ ၾကည့္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ။

တာ၀န္ရွိက လက္မွတ္ေတြကုိလုိက္ၾကည့္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ တံဆိပ္တုံးရုိက္ေပးတဲ့ တျခားအရာရွိေတြဆီကုိသြား
ျပီးေတာ့...“အစ္ကုိ..ဒီေကာင္ေတြက က်ေနာ့္ဘက္” တဲ့။ ဘာဆုိလုိတာလဲေတာ့ မသိပါဘူးေလ။ ကုိယ္ကလဲ ကုိယ့္
အပူနဲ ့ကုိယ္ဆုိေတာ့...သိပ္ျပီးအာရုံမစုိက္မိဘူး။

အက်ဥ္းခ်ုဳပ္လုိက္ေတာ့...က်ေနာ့္အလွည့္ေပါ့။ “ဘာသြားလုပ္မွာလဲ?” လုိ ့ပဲေမးပါတယ္။ ျပီးတာနဲ ့ က်ေနာ္လဲ
ေလယာဥ္တက္ရမယ့္ ဂိတ္ကုိသြားလုိက္တာေပါ့။ အဲမွာ..ေနာက္တစ္ေခါက္စစ္ပါတယ္။ အိတ္ကုိစစ္တာပါ။
အဲဒီက အရာရွိေတြက မဆုိးပါဘူး။ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ပဲေျပာပါတယ္။ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျပာေတာ့
ကုိယ္ကလဲ စိတ္ခ်မ္းသာရတာေပါ့ဗ်ာ။

အဲဒါနဲ ့ေနာက္ဆုံးေတာ့..ေလယာဥ္ဆုိက္..ျပီးေတာ့ေလယာဥ္ေပၚတက္။ ေလယာဥ္ကလဲ..ထြက္ဖုိ ့အခ်ိန္ေတာ္
ေတာ္ေလးကုိယူပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့လဲထြက္သြားတာေပါ့ေလ။ အဲခ်ိန္ၾကမွပဲ.......................
“ဟူး....”..ဆုိျပီးေတာ့ စိတ္ကုိတုံးတုံးခ်လုိက္ႏုိင္ပါေတာ့တယ္။



ရွမ္းကေလး

No comments: