ရုတ္တစ္ရက္ ျဖတ္ေက်ာ္ခ်ိန္မွာ
လွပစြာနဲ ့ ပြင့္ျဖန္းေ၀ျဖာ
ငါ့အသိမွာ လုိခ်င္မက္ေမာ
ခူးစြတ္မိသည္။
ေရလဲပန္းတင္ ေစတနာအျပင္
ေမတၱာျဖဴစင္နဲ ့ ျမတ္ႏုိးလြန္းတာ
အခန္းမွာ သိမ္းထား
အျမဲပုိင္မလား။
ရက္ေတြၾကာေတာ့ ပန္းကညႈိးျပီ
အပင္မွာထား အလွရႈရင္
အခ်ိန္ၾကာေညာင္း ငါခ်စ္ႏုိင္သည္။
ပန္းေလးညႈိးေတာ့ အခ်ိန္တန္ျပီ
လြင့္ျပစ္ရင္းနဲ ့ ရင္မွာလႈိက္ေမာ
မခူးခဲ့ လွ်င္ ပုိေကာင္းေပမည္ဟု
ရင္မွာ၀မ္းနည္း
လႈိက္လႈိက္လဲလဲ ငုိေၾကြးမိသည္။
ေလေျပ
Wednesday, September 23, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment